Een bewogen dag

Een bewogen dag

So let go my soul and trust in HIM the waves and wind stil know His name......

Met dit lied wordt ik vandaag wakker de dag van vertrek weer terug naar Nederland.
En ik denk terug aan gister.....

Twee van onze mede reizigers werden ziek.
We moesten die dag vanuit kibala national forest vertrekken naar Kampala.... een lange reis.

Onderweg werd onze medereiziger zo ziek dat we noodgedwongen medicatie moesten halen. Al biddend in de bus op zoek naar een pharmacy wat niet meevalt. Maar wat fijn dat onze chauffeur uit dit gebied kwam. En precies wist waar we moesten zijn.

Aldaar stapte ik uit om samen de medicatie te halen. Echter door zoveel pijn viel onze medereiziger flauw ter plekke daar op de stoep....

Dit zorgde voor veel bewogenheid onder de Oegandezen. Eenmaal weer in de bus met de goede medicatie (een wonder hier) ... zag ik een verlamde man zitten op de grond, met lompen aan als kleren en hij keek mij aan, en maakte met gebaren duidelijk of het goed ging met onze medereiziger. Dit trof mij zo ontzettend......

Ik werd zo klein.... wij die alles hebben... en hij had niks... en toch bezorgd zijn om ons....
Daar wordt je stil van....en zorgde bij mij tranen. Op deze goede Vrijdag vergelijkbaar met het beeld van onze Vader... die alles gaf voor ons. 

En dit is wat me getroffen heeft afgelopen dagen... het grote verschil van weinig hebben en zorgen voor elkaar en blij zijn met dat wat ze hebben. Hun vertrouwen op God. En wij die het zo goed hebben en soms zo weinig dankbaar en blij zijn.
We hebben Kampala bereikt ook nog met flinke verkeersopstopping... maar dankzij onze fantastische chauffeurs die reden als James Bond zelf en Reina die even optrad bij de politie.. kwamen we eindelijk aan op plek van bestemming. 
Halleluja! 

Op naar de laatste dag van mijn indrukwekkendste reis ooit! 

Aly Visser